Lichte lectuur

Ik geef jullie graag een paar boekentips voor tijdens de zomer, overigens ook genietbaar in een andere tijd van het jaar...
Het zijn letterlijk twee leestips; titels waarvan ik zelf heb genoten omdat ze zo vlot lezen, eerder luchtig zijn en toch nog over het ouderschap gaan, haha. Nou, het is geen lulkoek die ik je voorschotel, hoor. Eerlijke vertelsels met een melodramatische schwung, meer zoiets.

Het eerste boek is van cabaretier Wouter Deprez: "Waarom je moeder en ik bijna altijd een kamerjas dragen". Op de achterflap staat dat ie pas vader is geworden (dat was in 2008). 'Met tederheid, humor en verwondering beschrijft hij hoe hij de eerste levensmaanden van zijn zoon ervaart.' Dat doet hij in de vorm van korte brieven die hij aan hem richt. Ze worden vergezeld van zwart-rood-witte tekeningetjes van de hand van Frow Steeman. Er volgden bij uitgeverij De Eenhoorn trouwens twee vervolgtitels ook in briefvorm, ditmaal met illustraties van Randall Casaer. Zowel "Gelukkig heeft je moeder twee oren" als "De hond is een beetje kapot" moet ik eerst zelf nog lezen voor ik ze kan aanraden. Ik citeer graag een ietwat toepasselijke brief, kwestie van de stijl al eens te proeven.

"Dag zoon,

Eind april geboren,
en daarna altijd maar warmer.

Wat dacht je?

Dat we met zijn allen in een grote oven leven?
Dat we langzaam maar zeker worden gebakken?
Dat we allemaal vleesbroodjes zijn?

En dan nu SEPTEMBER.
Ben je opgelucht als je die frisse ochtend voelt, met je koude neus?

Je leeft al je derde seizoen.
Vorige week nog gewone muggen in je kamer.
Vanochtend, plots, je eerste langpootmug.

Wat dacht je?

Verdorie,
die groeien snel?

Je vader"

En dan laat ik graag nog een andere BV aan het woord (Bekende Vader in deze context). Dirk Draulans schreef "Dagboek voor mijn dochter". Hetzelfde principe dus, echter geen korte briefjes gericht aan het nageslacht, maar hele epistels. Het boek leest als hoofdstukken, niet om zomaar los in te bladeren en hier en daar iets mee te pikken. Zeer ontspannend nog wel en met interessante lesjes biologie erin verweven. Draulans omschrijft zichzelf als nieuwe man en dat merk je ook. Hier kondigt de achterflap ons aan: 'een ontroerend boek over biologie, nieuwsgierigheid en vaderliefde'. Er zit veel natuurlijk ouderschap in zijn verhaal, het charmeert. Het laatste hoofdstuk is geschreven door de moeder van zijn dochter, die de speciale naam Yahmina kreeg. Daaruit citeer ik graag een mooi paragraafje om dit stukje mee te eindigen.

"Ik zie je zo graag, Yahmina, als de ruimte tot het verste sterrenstelsel in het heelal en weer terug. Dat zeg ik elke avond tegen je, als we de dag doorlopen, voor we slapen gaan. En dan strek jij je handjes ten hemel en lach je je melktandjes bloot, alsof je begrijpt wat ik bedoel. En dan val je vredig in slaap, aan de borst. Veilig."

Veel leesplezier, mama's!