Beste nieuwe mama's in het Mechelse,
Nu dinsdag - de dag na paasmaandag - is het MoederSalon uitzonderlijk niet open.
Graag tot volgende week!
zondag 20 april 2014
donderdag 17 april 2014
BZC, doe je mee?!
De vtm-nieuwsuitzending is intussen al lang oud nieuws, maar op vrijdagavond 21 maart 2014 kon je op tv een item horen over BZC, de afkorting van babyzindelijkheidscommunicatie. Wie het wil terugkijken: op dit filmpje vanaf minuut 23, met dank aan de vermelding ervan op de pagina van Doula Dolfijn.
Babyzindelijkheid?!?!?! Zijn baby's dan al zindelijk? Ja en nee. Hier komt iets wat je misschien niet meteen gelooft maar baby's hebben vanaf ze geboren zijn de neiging om zichzelf droog te houden, om het eigen nest niet te bevuilen. Getuige daarvan iets wat je vaak hoort: dat baby'tjes gaan plassen of kaka doen als ze op het verzorgingskussen ontbloot worden. Het is een soort signaal voor de kleintjes: nu kan ik mijn behoefte doen. Ouders die aan BZC doen, geven bewust dit signaal. Je kan je baby in de houding zetten (onder de billetjes vastpakken met het ruggetje tegen je aangeleund) zoals je ook af en toe aan de kant van de weg grotere kindjes door mama/papa ziet helpen naar de wc te gaan (die er niet is in de vrije natuur). Een gouden tip is om bij deze houding - boven een potje maar evengoed de lavabo, de grote wc, het bad, de tuin - een soort pssss-geluidje telkens te maken. Een herkenbaar en toepasselijk geluid dus. Dit is het sein voor de baby: "nu kan/mag ik lossen". En het werkt, ik heb het zelf ondervonden en vele anderen met mij. Het is geen conditionering of training, zoals de reguliere potjestraining heden ten dage pas vanaf de leeftijd van zo'n twee jaar. Je biedt dit je baby aan én probeert eveneens op de signalen van je baby in te spelen. Deze kan laten merken wanneer hij moet gaan; wriemelen, een ongemakkelijk gevoel, een bepaalde spanning die zich opbouwt of subtiele gezichtstrekjes. Het is een combinatie, op elkaar inspelen, communiceren.
Ho maar, wacht eens even. Er bestaat zoiets als pampers en luiers en dat draagt toch elke baby en dat verloopt toch zonder problemen. Mja, klopt. Ongeveer. Wij zijn dit helemaal ontwend sinds enkele generaties. BZC is geen nieuwe uitvinding of trend, heus niet. Het is iets logisch en in andere culturen is het vaak minder vreemd want nog niet helemaal verdwenen uit het straatbeeld of het geheugen van de mensen. Vraag het misschien ook eens aan een oud familielid: toen werd er nog anders omgegaan met zindelijkheid van kinderen. Een oudere tante van me vertelde bijvoorbeeld dat haar twee kinderen rond de leeftijd van een jaar of anderhalf toch al ongeveer geen doeken meer droegen. Ik hoorde eens van mijn vroedvrouw dat het in China de taak van de inwonende grootouders was om zich hiermee bezig te houden. Er is een volledig wetenschappelijk onderbouwd boek over geschreven in het Nederlands. Een aanrader, redelijk vlot leesbaar en uitermate interessant: Je baby op het potje: vroeg en vrolijk zindelijk door Laurie Boucke.
Ik heb dit dus ook gedaan met onze dochter, maar er pas mee begonnen op zo'n zes maanden. Volgens deze zienswijze is dat aan de late kant. Ik had er al hier en daar over gehoord en dacht wat een gek gedoe, maar na het lezen van bovenstaand boek trok een verhelderende workshop van een uur me over de streep. Gewoon eraan begonnen. De tweede keer dat ik Lena boven de wc hield, deed ze als het ware pipi alsof ze het helemaal snapte. Ongelooflijk maar echt waar. BZC heeft vele voordelen maar ook nadelen. Ik was er nu mee begonnen, eerder uit nieuwsgierigheid, en had het gevoel dat ik niet meer terug kon. Eens je het dagelijks enkele keren doet, kan je er voor je baby toch niet ineens weer mee stoppen, dan weet ie ook niet meer waar ie het heeft. Het is omslachtig als je bovendien niet zo'n handige luiers gebruikt. Het vraagt wat extra tijd en oplettendheid en verzorging natuurlijk. Ik wou het doen vanwege deze "wonderbaarlijke ontdekking" en vanuit het idee dat ik alles moest doen om mijn baby zich goed te laten voelen. Eigenlijk was het voor mij op dat moment te veel erbij, hoewel het een hele fijne benaderingswijze is. Maar ik deed het te veel met mijn verstand (zoals andere dingen toen, helaas). Wel leuke herinneringen: de oma die ervan versteld stond en bij wie het ook "lukte", in het park naast de struiken, op een familiefeest boven de lavabo van de overgrootouders en ik dacht alleen pipi zal het nu zijn maar het was meer dan dat (oeps), samen achterstevoren op de wc zitten als ochtendritueel, de nabijheid, enzovoort.
O ja, in deze nieuwsaflevering op vtm lieten ze iemand van Kind&Gezin aan het woord. Kwam nogal betuttelend op mij over. De mama leek me geloofwaardiger en eerlijker. Het is geen strijd om wat baby's al dan niet al zouden kunnen. Geloof gewoon in hen en in jezelf als hun begeleider. Voel dat het goed zit. Het is geen wedstrijd om ter snelst zindelijk. Wat is zindelijk? Is Lena het nu overdag nu ik de luiers verbannen heb (enkel nog pamperbroekjes per uitzondering) maar wel nog ongelukjes heeft? BZC helpt om kindjes sneller zindelijk te "krijgen", net als echte luiers daarbij ook helpen. Vochtabsorberende pampers helpen niet trouwens, da's nog een ander verhaaltje voor het slapengaan. BZC is een manier, een middel, een wijze om baby's te helpen in het zindelijkheidsproces. Ze hebben wel degelijk al enige controle over hun sluitspieren, daar twijfelt geen enkele BZC'er aan. Ik weet het niet meer precies wanneer maar het is misschien al meer dan een jaar dat Lena haar ochtendplas kan ophouden tot ze op het potje zit. Proper willen blijven is een aangeboren instinct dat wij naar westerse gewoonte helaas twee tot drie jaar zo goed als negeren. Maar 't is niet erg, je hebt nu net dit gelezen! ;-) Doe je mee met BZC? Voor je baby, voor het milieu, voor je relatie met je kind, omdat pipi en kaka er nu eenmaal bij horen van in het begin? En scheetjes en protjes, ooooh die glimlach van Lena als ze er eentje op het potje doet i.p.v. iets "echts"!
Babyzindelijkheid?!?!?! Zijn baby's dan al zindelijk? Ja en nee. Hier komt iets wat je misschien niet meteen gelooft maar baby's hebben vanaf ze geboren zijn de neiging om zichzelf droog te houden, om het eigen nest niet te bevuilen. Getuige daarvan iets wat je vaak hoort: dat baby'tjes gaan plassen of kaka doen als ze op het verzorgingskussen ontbloot worden. Het is een soort signaal voor de kleintjes: nu kan ik mijn behoefte doen. Ouders die aan BZC doen, geven bewust dit signaal. Je kan je baby in de houding zetten (onder de billetjes vastpakken met het ruggetje tegen je aangeleund) zoals je ook af en toe aan de kant van de weg grotere kindjes door mama/papa ziet helpen naar de wc te gaan (die er niet is in de vrije natuur). Een gouden tip is om bij deze houding - boven een potje maar evengoed de lavabo, de grote wc, het bad, de tuin - een soort pssss-geluidje telkens te maken. Een herkenbaar en toepasselijk geluid dus. Dit is het sein voor de baby: "nu kan/mag ik lossen". En het werkt, ik heb het zelf ondervonden en vele anderen met mij. Het is geen conditionering of training, zoals de reguliere potjestraining heden ten dage pas vanaf de leeftijd van zo'n twee jaar. Je biedt dit je baby aan én probeert eveneens op de signalen van je baby in te spelen. Deze kan laten merken wanneer hij moet gaan; wriemelen, een ongemakkelijk gevoel, een bepaalde spanning die zich opbouwt of subtiele gezichtstrekjes. Het is een combinatie, op elkaar inspelen, communiceren.
Ho maar, wacht eens even. Er bestaat zoiets als pampers en luiers en dat draagt toch elke baby en dat verloopt toch zonder problemen. Mja, klopt. Ongeveer. Wij zijn dit helemaal ontwend sinds enkele generaties. BZC is geen nieuwe uitvinding of trend, heus niet. Het is iets logisch en in andere culturen is het vaak minder vreemd want nog niet helemaal verdwenen uit het straatbeeld of het geheugen van de mensen. Vraag het misschien ook eens aan een oud familielid: toen werd er nog anders omgegaan met zindelijkheid van kinderen. Een oudere tante van me vertelde bijvoorbeeld dat haar twee kinderen rond de leeftijd van een jaar of anderhalf toch al ongeveer geen doeken meer droegen. Ik hoorde eens van mijn vroedvrouw dat het in China de taak van de inwonende grootouders was om zich hiermee bezig te houden. Er is een volledig wetenschappelijk onderbouwd boek over geschreven in het Nederlands. Een aanrader, redelijk vlot leesbaar en uitermate interessant: Je baby op het potje: vroeg en vrolijk zindelijk door Laurie Boucke.
Ik heb dit dus ook gedaan met onze dochter, maar er pas mee begonnen op zo'n zes maanden. Volgens deze zienswijze is dat aan de late kant. Ik had er al hier en daar over gehoord en dacht wat een gek gedoe, maar na het lezen van bovenstaand boek trok een verhelderende workshop van een uur me over de streep. Gewoon eraan begonnen. De tweede keer dat ik Lena boven de wc hield, deed ze als het ware pipi alsof ze het helemaal snapte. Ongelooflijk maar echt waar. BZC heeft vele voordelen maar ook nadelen. Ik was er nu mee begonnen, eerder uit nieuwsgierigheid, en had het gevoel dat ik niet meer terug kon. Eens je het dagelijks enkele keren doet, kan je er voor je baby toch niet ineens weer mee stoppen, dan weet ie ook niet meer waar ie het heeft. Het is omslachtig als je bovendien niet zo'n handige luiers gebruikt. Het vraagt wat extra tijd en oplettendheid en verzorging natuurlijk. Ik wou het doen vanwege deze "wonderbaarlijke ontdekking" en vanuit het idee dat ik alles moest doen om mijn baby zich goed te laten voelen. Eigenlijk was het voor mij op dat moment te veel erbij, hoewel het een hele fijne benaderingswijze is. Maar ik deed het te veel met mijn verstand (zoals andere dingen toen, helaas). Wel leuke herinneringen: de oma die ervan versteld stond en bij wie het ook "lukte", in het park naast de struiken, op een familiefeest boven de lavabo van de overgrootouders en ik dacht alleen pipi zal het nu zijn maar het was meer dan dat (oeps), samen achterstevoren op de wc zitten als ochtendritueel, de nabijheid, enzovoort.
O ja, in deze nieuwsaflevering op vtm lieten ze iemand van Kind&Gezin aan het woord. Kwam nogal betuttelend op mij over. De mama leek me geloofwaardiger en eerlijker. Het is geen strijd om wat baby's al dan niet al zouden kunnen. Geloof gewoon in hen en in jezelf als hun begeleider. Voel dat het goed zit. Het is geen wedstrijd om ter snelst zindelijk. Wat is zindelijk? Is Lena het nu overdag nu ik de luiers verbannen heb (enkel nog pamperbroekjes per uitzondering) maar wel nog ongelukjes heeft? BZC helpt om kindjes sneller zindelijk te "krijgen", net als echte luiers daarbij ook helpen. Vochtabsorberende pampers helpen niet trouwens, da's nog een ander verhaaltje voor het slapengaan. BZC is een manier, een middel, een wijze om baby's te helpen in het zindelijkheidsproces. Ze hebben wel degelijk al enige controle over hun sluitspieren, daar twijfelt geen enkele BZC'er aan. Ik weet het niet meer precies wanneer maar het is misschien al meer dan een jaar dat Lena haar ochtendplas kan ophouden tot ze op het potje zit. Proper willen blijven is een aangeboren instinct dat wij naar westerse gewoonte helaas twee tot drie jaar zo goed als negeren. Maar 't is niet erg, je hebt nu net dit gelezen! ;-) Doe je mee met BZC? Voor je baby, voor het milieu, voor je relatie met je kind, omdat pipi en kaka er nu eenmaal bij horen van in het begin? En scheetjes en protjes, ooooh die glimlach van Lena als ze er eentje op het potje doet i.p.v. iets "echts"!
zondag 13 april 2014
Dankbaarheidsbetuiging van een mama
Dankjewel kindje
dat jij er bent
dat ik jou gekregen heb
dat je nu bij ons bent.
Dankjewel kindje
omdat je mijn leven overhoop hebt gegooid. Het was nodig.
Dankjewel kindje
omdat je mij aan belangrijke dingen herinnert zoals liefde, nabijheid, verbondenheid, hechting, back to basics, ...
Dankjewel kindje
voor de spiegel die je me voorhoudt.
Dag na dag, uur na uur, soms minuut na minuut als ik niet grondig terugkijk.
Dankjewel kindje
dat je ons leert met nieuwe ogen te kijken, met heel ons lichaam te voelen, te luisteren naar stilte en geruis en te ruiken en te proeven van meer dan smaken,
oh dat feest der zintuigen.
Dankjewel kindje
om onze harten te openen en onze ziel, ons levensvuur aan te wakkeren.
En dat ik geen schroom heb om dat zomaar te zeggen, om over zo'n kwetsbare gevoelens open te zijn.
Dankjewel kindje
omdat je gewoon mijn melk zo lekker vindt, dat je ervan houdt en daarop groeit.
Dankjewel kindje
voor je engelengezichtje, je gouden haartjes, je gelach.
Dankjewel kindje
voor je tomeloze enthousiasme en je oervertrouwen in alles om je heen.
Dankjewel kindje
voor dat armpje 's nachts om mij heen, voor die knuffels en kusjes en al dat vastpakken.
Dankjewel kindje
dat je vanzelf dankuwel en alstublieft begint te zeggen zomaar omdat wij dat ook doen en jij ons voorbeeld volgt.
Dankjewel kindje
dat ik dankzij jou moeders leer kennen en andere mensen die bezorgd zijn om onze wereld.
Dankjewel kindje
dat ik een nieuwe wereld heb leren kennen, een visie dicht bij de natuur en onze moeder aarde.
Het zijn boeiende tijden vol transitie.
Dankjewel kindje
dat ik door jou een nieuwe papa aan mijn zijde heb.
Dankjewel kindje
voor de veranderingen, de innerlijke transformaties, de leerschool, de noodgedwongen ontstressing.
Dankjewel kindje
voor zoveel, veel te veel om op te noemen en ook woordeloze betekenissen.
Dankjewel kindje
dat ik, hoe moeilijk het soms toch ook is, dat ik jouw mama mag zijn.
Sjalom!
dat jij er bent
dat ik jou gekregen heb
dat je nu bij ons bent.
Dankjewel kindje
omdat je mijn leven overhoop hebt gegooid. Het was nodig.
Dankjewel kindje
omdat je mij aan belangrijke dingen herinnert zoals liefde, nabijheid, verbondenheid, hechting, back to basics, ...
Dankjewel kindje
voor de spiegel die je me voorhoudt.
Dag na dag, uur na uur, soms minuut na minuut als ik niet grondig terugkijk.
Dankjewel kindje
dat je ons leert met nieuwe ogen te kijken, met heel ons lichaam te voelen, te luisteren naar stilte en geruis en te ruiken en te proeven van meer dan smaken,
oh dat feest der zintuigen.
Dankjewel kindje
om onze harten te openen en onze ziel, ons levensvuur aan te wakkeren.
En dat ik geen schroom heb om dat zomaar te zeggen, om over zo'n kwetsbare gevoelens open te zijn.
Dankjewel kindje
omdat je gewoon mijn melk zo lekker vindt, dat je ervan houdt en daarop groeit.
Dankjewel kindje
voor je engelengezichtje, je gouden haartjes, je gelach.
Dankjewel kindje
voor je tomeloze enthousiasme en je oervertrouwen in alles om je heen.
Dankjewel kindje
voor dat armpje 's nachts om mij heen, voor die knuffels en kusjes en al dat vastpakken.
Dankjewel kindje
dat je vanzelf dankuwel en alstublieft begint te zeggen zomaar omdat wij dat ook doen en jij ons voorbeeld volgt.
Dankjewel kindje
dat ik dankzij jou moeders leer kennen en andere mensen die bezorgd zijn om onze wereld.
Dankjewel kindje
dat ik een nieuwe wereld heb leren kennen, een visie dicht bij de natuur en onze moeder aarde.
Het zijn boeiende tijden vol transitie.
Dankjewel kindje
dat ik door jou een nieuwe papa aan mijn zijde heb.
Dankjewel kindje
voor de veranderingen, de innerlijke transformaties, de leerschool, de noodgedwongen ontstressing.
Dankjewel kindje
voor zoveel, veel te veel om op te noemen en ook woordeloze betekenissen.
Dankjewel kindje
dat ik, hoe moeilijk het soms toch ook is, dat ik jouw mama mag zijn.
Sjalom!
maandag 7 april 2014
paasvakantie
Het is 2 weken schoolvakantie maar het MoederSalon sluit niet. We kunnen naar buiten gaan spelen met de grotere kindjes. Vorige blogpost blijft geldig als uitnodiging, welkom in onze tuin! Natuurlijk moeten we wel eventjes wachten tot het gras wat is opgedroogd, maar dan nog. En ik was alweer bijna vergeten dat Lena voor haar tweede verjaardag een iglo-speeltentje cadeau had gekregen. Dat kunnen we morgen eens buiten uitproberen. Het is alweer een week geleden dat ik nog iets schreef, jammer, het komt er minder van. Het is lenteschoonmaak in huis en ik val meestal mee in slaap tijdens Lena haar middagdut, dat zijn enkele redenen. O ja, er staat hier een grote reistas vol te kleine kleertjes (veel rompertjes/body'kes of hoe heet dat eigenlijk officieel) en ook een slaapzakje. Die doe ik binnenkort weg naar de kringloopwinkel, maar als ik er bezoekers van het MoederSalon mee plezier kan doen, graag. Ik laat de zak nog even staan tot na de paasvakantie.
Abonneren op:
Posts (Atom)