De vtm-nieuwsuitzending is intussen al lang oud nieuws, maar op vrijdagavond 21 maart 2014 kon je op tv een item horen over BZC, de afkorting van babyzindelijkheidscommunicatie. Wie het wil terugkijken: op dit filmpje vanaf minuut 23, met dank aan de vermelding ervan op de pagina van Doula Dolfijn.
Babyzindelijkheid?!?!?! Zijn baby's dan al zindelijk? Ja en nee. Hier komt iets wat je misschien niet meteen gelooft maar baby's hebben vanaf ze geboren zijn de neiging om zichzelf droog te houden, om het eigen nest niet te bevuilen. Getuige daarvan iets wat je vaak hoort: dat baby'tjes gaan plassen of kaka doen als ze op het verzorgingskussen ontbloot worden. Het is een soort signaal voor de kleintjes: nu kan ik mijn behoefte doen. Ouders die aan BZC doen, geven bewust dit signaal. Je kan je baby in de houding zetten (onder de billetjes vastpakken met het ruggetje tegen je aangeleund) zoals je ook af en toe aan de kant van de weg grotere kindjes door mama/papa ziet helpen naar de wc te gaan (die er niet is in de vrije natuur). Een gouden tip is om bij deze houding - boven een potje maar evengoed de lavabo, de grote wc, het bad, de tuin - een soort pssss-geluidje telkens te maken. Een herkenbaar en toepasselijk geluid dus. Dit is het sein voor de baby: "nu kan/mag ik lossen". En het werkt, ik heb het zelf ondervonden en vele anderen met mij. Het is geen conditionering of training, zoals de reguliere potjestraining heden ten dage pas vanaf de leeftijd van zo'n twee jaar. Je biedt dit je baby aan én probeert eveneens op de signalen van je baby in te spelen. Deze kan laten merken wanneer hij moet gaan; wriemelen, een ongemakkelijk gevoel, een bepaalde spanning die zich opbouwt of subtiele gezichtstrekjes. Het is een combinatie, op elkaar inspelen, communiceren.
Ho maar, wacht eens even. Er bestaat zoiets als pampers en luiers en dat draagt toch elke baby en dat verloopt toch zonder problemen. Mja, klopt. Ongeveer. Wij zijn dit helemaal ontwend sinds enkele generaties. BZC is geen nieuwe uitvinding of trend, heus niet. Het is iets logisch en in andere culturen is het vaak minder vreemd want nog niet helemaal verdwenen uit het straatbeeld of het geheugen van de mensen. Vraag het misschien ook eens aan een oud familielid: toen werd er nog anders omgegaan met zindelijkheid van kinderen. Een oudere tante van me vertelde bijvoorbeeld dat haar twee kinderen rond de leeftijd van een jaar of anderhalf toch al ongeveer geen doeken meer droegen. Ik hoorde eens van mijn vroedvrouw dat het in China de taak van de inwonende grootouders was om zich hiermee bezig te houden. Er is een volledig wetenschappelijk onderbouwd boek over geschreven in het Nederlands. Een aanrader, redelijk vlot leesbaar en uitermate interessant: Je baby op het potje: vroeg en vrolijk zindelijk door Laurie Boucke.
Ik heb dit dus ook gedaan met onze dochter, maar er pas mee begonnen op zo'n zes maanden. Volgens deze zienswijze is dat aan de late kant. Ik had er al hier en daar over gehoord en dacht wat een gek gedoe, maar na het lezen van bovenstaand boek trok een verhelderende workshop van een uur me over de streep. Gewoon eraan begonnen. De tweede keer dat ik Lena boven de wc hield, deed ze als het ware pipi alsof ze het helemaal snapte. Ongelooflijk maar echt waar. BZC heeft vele voordelen maar ook nadelen. Ik was er nu mee begonnen, eerder uit nieuwsgierigheid, en had het gevoel dat ik niet meer terug kon. Eens je het dagelijks enkele keren doet, kan je er voor je baby toch niet ineens weer mee stoppen, dan weet ie ook niet meer waar ie het heeft. Het is omslachtig als je bovendien niet zo'n handige luiers gebruikt. Het vraagt wat extra tijd en oplettendheid en verzorging natuurlijk. Ik wou het doen vanwege deze "wonderbaarlijke ontdekking" en vanuit het idee dat ik alles moest doen om mijn baby zich goed te laten voelen. Eigenlijk was het voor mij op dat moment te veel erbij, hoewel het een hele fijne benaderingswijze is. Maar ik deed het te veel met mijn verstand (zoals andere dingen toen, helaas). Wel leuke herinneringen: de oma die ervan versteld stond en bij wie het ook "lukte", in het park naast de struiken, op een familiefeest boven de lavabo van de overgrootouders en ik dacht alleen pipi zal het nu zijn maar het was meer dan dat (oeps), samen achterstevoren op de wc zitten als ochtendritueel, de nabijheid, enzovoort.
O ja, in deze nieuwsaflevering op vtm lieten ze iemand van Kind&Gezin aan het woord. Kwam nogal betuttelend op mij over. De mama leek me geloofwaardiger en eerlijker. Het is geen strijd om wat baby's al dan niet al zouden kunnen. Geloof gewoon in hen en in jezelf als hun begeleider. Voel dat het goed zit. Het is geen wedstrijd om ter snelst zindelijk. Wat is zindelijk? Is Lena het nu overdag nu ik de luiers verbannen heb (enkel nog pamperbroekjes per uitzondering) maar wel nog ongelukjes heeft? BZC helpt om kindjes sneller zindelijk te "krijgen", net als echte luiers daarbij ook helpen. Vochtabsorberende pampers helpen niet trouwens, da's nog een ander verhaaltje voor het slapengaan. BZC is een manier, een middel, een wijze om baby's te helpen in het zindelijkheidsproces. Ze hebben wel degelijk al enige controle over hun sluitspieren, daar twijfelt geen enkele BZC'er aan. Ik weet het niet meer precies wanneer maar het is misschien al meer dan een jaar dat Lena haar ochtendplas kan ophouden tot ze op het potje zit. Proper willen blijven is een aangeboren instinct dat wij naar westerse gewoonte helaas twee tot drie jaar zo goed als negeren. Maar 't is niet erg, je hebt nu net dit gelezen! ;-) Doe je mee met BZC? Voor je baby, voor het milieu, voor je relatie met je kind, omdat pipi en kaka er nu eenmaal bij horen van in het begin? En scheetjes en protjes, ooooh die glimlach van Lena als ze er eentje op het potje doet i.p.v. iets "echts"!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten