Beste MoederSalon-vriendinnen en iedereen,
Ik ga ermee stoppen, met elke dinsdagvoormiddag MoederSalon te houden bij me thuis. We doen deze maand nog "uit" om in schoonheid te eindigen. Dus nu dinsdag 11 november nog (Sinte-Mette bovendien! Er is iemand voorzien die de deur telkens zal opendoen zodat wij rustig kunnen blijven zitten indien gewenst, oudere kindjes trouwens ook altijd welkom om mee de deur te openen met Lena en haar papa voor de talrijke Muizense zangertjes) en dan nog de dinsdag twee weken later, de 25ste november, dat zal de laatste zijn. Feestje?! De dinsdag ertussen heb ik andere afspraken en mijn agenda slibt sowieso dicht omwille van andere professionele en persoonlijke ontwikkelingen.
Ik hoef me niet te verantwoorden, maar soms kon ik de laatste periode pas om halfelf beginnen (wat overigens niet zo'n groot probleem was, want mama's met kleine baby's geraken soms tegen dat uur pas op pad :-) Daarnaast is er vanalles voor mij aan het veranderen. Ik ben onder andere ook met een Groots Project bezig met twee andere vrouwen dat eigenlijk in het verlengde ligt van wat ik met het MoederSalon probeerde te doen. U hoort er nog wel van! And last but not least; het is ook niet echt van de grond gekomen. Soms was er niemand, wie kwam waren vrienden, kennissen of via via. Toch ook wel enkele onbekenden die plots opdoken, heel fijn. Serieuze reclame heb ik nooit gemaakt, flyers waren eenmalige actie, affiche is nooit ontworpen geraakt. Ik geloof dat het maximum aantal mama's tegelijk drie was. Dit was ook puur vrijwilligerswerk. Anyway.
Het was goed zo, ik heb het graag gedaan. Al die ontmoetingen hebben mij ook veel gebracht. Ontdekt en ervaren dat ik graag over dit thema spreek, kennis deel, informeer, inspireer, vragen opwerp, op de barricade spring, ... Interessante mensen (beter) leren kennen. Zoveel meer nog dan ik eventjes kan noteren. De blog er rond blijft bestaan, ik heb wel nog enkele stukjes die onaf zijn. Ofwel komen ze hier online te staan, ofwel verschijnen ze ergens in een andere vorm. Dat ik ga blijven schrijven staat boven kijf. Hoe of waar of wat dan ook.
Een jaar is dan rond, ik was vorig jaar gestart rond 1 december als ik me niet vergis. Dat vind ik wel mooi. In tussentijd is er zoveel gebeurd, dat kan je je moeilijk voorstellen. Ik heb het gevoel dat ik van ver kom. In dat ene dikke boek (hoe kon het anders dan dat ik naar een boek zou verwijzen, hehe) dat ik heb aangekocht voor mijn mama-bibliotheek, namelijk "Het mysterie van je geboortedag", staat bij 18 maart, de mijne, dat het de dag is van de gesloten cirkel. Dat is echt wel op mij van toepassing. Als meditatie/spreuk onderaan staat er op de desbetreffende pagina "Afronding is vaak het startsein voor een nieuw begin". Bij deze!
De laatste tijd laat ik me wel meer inspireren door citaten, teksten, wijsheden, noem maar op. Ik weet niet meer precies vanwaar ik het haal, maar ergens heb ik iets moois gelezen, over hoe een of andere bevolkingsgroep ergens op aarde elkaar begroeten. Ze zeggen een zinnetje dat neerkomt op "hallo, ik ben een andere jij". Of jij bent een andere ik. Dit vind ik zo mooi verwoord. Het maakt zo goed duidelijk dat we als mensen allemaal met elkaar verbonden zijn, of een beetje hetzelfde zijn. Uit hetzelfde hout gesneden, van sterrenstof gemaakt, met een hart dat put uit een oerbron of hoe je het ook bekijkt. Dan is er nog een mooi krachtig oeroud gebed (Latifa-gebed heet het) dat ik gehaald heb uit het laatste Happinez-magazine. (Misschien is zondag wel een beetje een heilige dag...) Het is zo eenvoudig en simpel maar zeg het voor jezelf en het kan wonderen doen. Het gaat voor zovele dingen op en het kan zeker helpen als je jonge ouder bent. Hiermee wil ik dit stukje eindigen. Ik heb trouwens voor mezelf een variante gecreëerd: vervang het woordje "ik" door "wij" en maak van alles meervoud. Lieve mama's, tot ziens!
ik besta
ik verlang
ik hoop
ik geloof en vertrouw
ik laat los
ik heb lief
ik ben bereid
