MoederSalon: Hoe hou ik een baby vast? (EHBB 2)

Eindelijk een tweede deel in de reeks Eerste Hulp Bij Baby's - hoe pak je nou een baby? (Alsof je dat nog niet kan intussen, hum. Toch wat interessants erover te zeggen, hoor.)

Eerst en vooral: hou hem heel veel vast, gewoon in je armen of met behulp van een draagdoek. Baby's liggen over het algemeen niet graag (lang) neer. Bovendien groeien ze zo het best, voor hun spieren, gewrichten, wervelkolom en algehele ontwikkeling. Dus ons uitgangspunt is al goed! Maar hoe precies hou je een baby vast als je dat niet gewend bent? Het gaat natuurlijk vanzelf, dat bolletje op je lijf dat net uit de baarmoeder is getuimeld. Toch enkele weetjes en tips hier om uit te proberen tijdens het koesteren en dragen, die ik zelf ooit apprecieerde.

Als je kijkt naar een pasgeborene, heeft die een soort natuurlijke kromming. Het is geen uitgestrekt lichaampje zoals wij dat hebben die al rechtop lopen met een rechte rug. Je herkent de foetushouding nog van het opgeplooid in je buik zitten. De beentjes van baby zijn opgetrokken, met de knietjes omhoog en gespreid. De armpjes zijn ook gebogen met de handjes dicht bij het gezichtje. Het is precies een bolletje zoals gezegd, dat perfect in je wiegende armen past of zelfs zo mooi in de kom van twee grote mensenhanden. Baby's zijn ook net kleine aapjes. Als ze konden, klampten ze zich aan jou vast om nooit meer los te laten. Getuige al die grijpreflexen. Dat is simpelweg de natuur. En hoe ondersteun je dit het beste?

Denk daarbij niet aan maxi-cosi's (hoewel soms wel handig zo'n ding), want die hebben een te harde rugleuning en te weinig been-spreidruimte eigenlijk, ook al lijken ze op het eerste zicht de natuurlijke kromming van een baby te respecteren. Vergelijk het met te lang in een vliegtuig zitten voor een grote volwassene. De ondersteuning moet de natuurlijke houding volgen en flexibel zijn. Een draagdoek is ideaal want volledig ergonomisch. Baby's rugje en kontje worden ondersteund op een zachte en beweeglijke manier en hij zit er in de zogenaamde kikkerhouding in (beentjes en knietjes omhoog). Dat is zowat de essentie: de rug van aan de poep tot in het nekje wordt gedragen, de rest volgt vanzelf. En de poep en de billen worden ondersteund van knieholte tot knieholte. De ledematen en het hoofdje zitten vanzelf mee in de draagdoek, die volgen wel. Deze laatste misschien wat rare uitdrukking dient om het volgende te illustreren. We komen aan het belangrijkste punt van mijn kleine uiteenzetting. Dat draagdoeken of andere ergonomische babydragers een must zijn, wisten we eigenlijk al...

Zorg ervoor dat een baby niet "hangt", maar werkelijk gedragen en ondersteund wordt aan de basis. Zonder hulpmiddelen, met je blote handen dus, doe je dat eveneens door kontje en rugje vast te houden. Wanneer het kleintje half tegen jou ligt, is een hand onder de poep of onderaan het ruggetje zelfs voldoende. Als je een baby van iemand aanpakt, steek dan eerst een hand onder zijn poep/billen en ondersteun hem met je andere hand ongeveer aan zijn bovenrug/nekje. Niet onder de schoudertjes grijpen en zo naar je toe trekken! Dat is een overbekend beeld, een cultureel bepaalde gewoonte, maar er scheelt iets aan. We doen het ook vaak om een baby vanuit lighouding op te pakken. Het lijkt lekker makkelijk en snel, maar beeld je eens in dat jij onder je oksels wordt omhoog getrokken met je hele gewicht. Niet aangenaam. Geleerd vanuit de hoek van de haptonomie. Dit was voor mezelf iets nieuws en tegelijk ook niet want het voelt logisch om het zo te doen, mits een beetje oefenen. Het lijkt misschien onbenullig, want het duurt slechts enkele seconden om een baby te pakken. Toch zorg je er ook op dat moment voor dat je dit mini-mensje beschermt en hem niet eventjes in het ijle laat hangen als een bolletje uit vorm. En het maakt je ervan bewust dat je op andere momenten ook vooral het kontje dient te ondersteunen. Hou de basis vast. Begeleid met zachte hand op de juiste plaats. Het is vasthouden en tegelijk een beetje loslaten. Dat heet vertrouwen. Als een baby groter is en al kan zitten en hij deze aanpak gewoon is, kan je hem zo zelfs vasthouden balancerend op één grote mensenhand. Een wonderlijk zicht! Hieronder een ander mooi plaatje ter illustratie.